Початкова сторінка

Прадідівська слава

Українські пам’ятки

Будь гордий з того, що Ти є спадкоємцем боротьби
за славу Володимирового тризуба

Богдан Хмельницький

?

Сенькова с

Сенькова с

Розмір зображення: 700:530 піксел

Sękowa

Warto zobaczyć:

-> Cmentarz nr 80

-> Cmentarz Parafialny

-> Kościół pw. śś. Jakuba i Filipa

-> Cmentarz nr 79

-> Kościół pw. św. Józefa Oblubieńca NMP

-> Pomnik Jana Pawła II

-> Kościoły i cerkwie leżące na terenie Gminy

-> Kapliczki, krzyże i figurki na terenie Gminy Sękowa

-> Cmentarz choleryczny

-> Pomnik Chrystusa Zmartwywstałego.

-> Kapliczki w Sękowej

-> Pomnik Brata Alberta – Adama Chmielowskiego

SĘKOWA położona nad Sękówką na wysokości 300-330 m n.p.m. Od północnego wschodu otoczona jest Huszczą (581 m) i Oboczem (627 m).

To wieś gminna w województwie małopolskim, na południowy wschód od Gorlic, położona na północnych stokach Pasma Magurskiego w Beskidzie Niskim, w dolinie rzeki Sękówka, prawego dopływu Ropy.

Sękowa założona została w 1363 roku przez Niemca Nikła, syna Bulmara, z polecenia Kazimierza Wielkiego i początkowo zorganizowana była wg prawa niemieckiego. Osadnicy otrzymali od króla znaczne ulgi (podobnie jak i inne wsie ziemi bieckiej), ponieważ wieś założono na terenach zalesionych wymagających karczunku.

Wieś była lokowana w r. 1346 przez króla Kazimierza Wielkiego, który jednocześnie uposażył miejscową parafię «jednym łanem ziemi». Około r. 1520 zbudowany został kościół drewniany p.w. świętych Filipa i Jakuba, zachowany do dzisiaj. W 1595 r. działała tu szkoła. W XVI w. miejscowość wchodziła w skład królewszczyzn kasztelani bieckiej i utrzymała ten status do końca w. XVIII.

W XVIII-XIX w. we wsi pracowały papiernie i warsztaty tkackie. W okresie rozbiorów parafię obejmował patronat szlachecki, wzmiankowany w 1810 r.W XIX w. jako siedziba parafii wchodziła w skład Dekanatu Bieckiego. Parafia ta obejmowała 21 osad – wsi z ludnością mieszaną – polską i ruską. W 1885 r. wzniesiony został murowany kościół p.w. św. Józefa Oblubieńca Najświętszej Marii Panny, fundatorką tego obiektu sakralnego była ówczesna właścicielka dóbr ziemskich w Sękowej Józefa Szymonowiczowa.

Pod koniec XIX w. na terenie Sękowej eksploatowano ropę naftową z 60 odwiertów (na stoku Obocza zachowane ślady starych urządzeń kopalnianych). Produkty pochodzące z tutejszych kopalń zaprezentowano w 1873 r. na Wystawie Powszechnej w Wiedniu. Kopalnie początkowo znajdowały się w rękach prywatnych, dopiero w późniejszym okresie przeszły pod zarząd spółek i większych przedsiębiorstw. W 1886 r. działała tu destylarnia, a na przełomie XIX i XX w. rafineria. Jednakże obecnie na terenie Sękowej prawie nie wydobywa się ropy naftowej. Ostatnie drewniane warsztaty rozebrano pod koniec lat 80-tych, a prowadzone wiercenia poszukiwawcze nie przyniosły większych rezultatów.

Na stokach góry Zagórze (507 m) usytuowane są dwa cmentarze wojskowe (nr 79 i 80) z I wojny światowej, zaprojektowane przez Hansa Mayra. Na pierwszym pochowanych zostało 1206 żołnierzy (468 Austriaków, 372 Niemców i 366 Rosjan), a na drugim 491 żołnierzy, którzy zginęli 2 V 1915 r.

Przez wieś prowadzi niebieski szlak turystyczny z Gorlic do schroniska na Magurze Małastowskiej (813 m n.p.m.).

Sękowa liczy ok. 1500 mieszkańców i położona jest na N 49°36'50» E 21°12'42»

Historia parafii w Sękowej

Parafia w Sękowej powstała na mocy przywileju króla Kazimierza Wielkiego, wydanego w Bieczu 22 lutego 1363 roku. Jednak niektóre źródła historyczne sugerują rok 1346 lub 1348. Król uposażył parafię jednym łanem ziemi i ufundował kościół modrzewiowy. Parafia Sękowa została erygowana jako jedna z pierwszych w tym regionie.

Około 1520 roku został zbudowany drewniany kościół p.w. śś. Filipa i Jakuba jako świątynia parafialna (brak wzmianki o pierwszym kościele parafialnym).

Od I poł. XV w. parafia Sękowa znajdowała się w dekanacie bieckim. Pod koniec XIX w. należy do dekanatu gorlickiego. W jej skład wchodziło 21 wsi: Bartne, Banica, Czarne, Dragaszów, Gładyszów, Jasionka, Krzywa, Konieczna, Lipna, Małastów, Nowica, Pętna, Przegonina, Regetów, Ropica Ruska (obecnie Górna), Rychwałd (Owczary), Siary, Skwirtne, Smerekowiec, Wołowiec oraz Zdynia z Ługiem.

W XVI wieku działa tu Szkoła Parafialna, w XVIII wieku prężnie rozwija się Bractwo św. Anny. Swoją działalność rozwijają w XIX w. Bractwa Najświętszego Serca Pana Jezusa i Trzeźwości, zaś na początku XX w. Bractwo NMP Królowej Korony Polskiej oraz Związek Katolicko-Społeczny. W okresie rozbiorów parafia znajdowała się pod patronatem szlacheckim.

W tym czasie budowana jest nowa świątynia neogotycka p.w. św. Józefa Oblubieńca NMP, która staje się kościołem parafialnym. 12 października 1886 roku następuje konsekracja świątyni przez biskupa przemyskiego Łukasza Sołeckiego. Fundatorką kościoła była Józefa Szymonowiczowa – właścicielka dóbr ziemskich w Sękowej.

I i II wojna światowa spowodowały poważne zniszczenia kościołów znajdujących się na terenie parafii. Jednak wspólny wysiłek i ofiarna praca parafian oraz księży doprowadziły do odrestaurowania świątyń.

Obecnie do parafii należą trzy wsie: Sękowa, Siary i Owczary. Zamieszkuje ją 2730 wiernych. Parafia posiada trzy zabytkowe kościoły. Dojazdowy kościółek w Owczarach – dawna cerkiew greckokatolicka z XVII wieku. Drewniany kościółek gotycki z XVI wieku oraz kościół neogotycki z XIX wieku, znajdujące się w Sękowej.

Parafia obchodzi dwie Uroczystości Odpustowe: 19 marca ku czci św. Józefa i 26 lipca ku czci św. Anny.

Джерело: