Церква св.Миколи

Розмір зображення: 800:662 піксел

Дерев’яна церква св.Миколи 1931 р. [Слободян В. Каталог існуючих дерев'яних церков України і українських етнічних земель. – Вісник ін-ту Укрзахідпроектреставрація, 1996 р., т. 4, с. 152].

Ludność rusińska zamieszkująca Horodło i okolice miała własne świątynie. W Horodle były aż trzy cerkwie, najpierw prawosławne, a od 1596 roku unickie. Duża część wiernych Cerkwi prawosławnej w Polsce w roku 1596 przyjęła wiarę katolicką, zachowując dotychczasową liturgię i obrzędy. Od tej pory nazywa się ich unitami, lub później grekokatolikami.

Główną cerkiew w centrum miasta, ku czci św. Mikołaja (Mikulińska) zbudowano w 1510 r., następną w tym samym miejscu zbudował w 1836 r. dziedzic Antoni Wieniawski. W 1875 roku władze rosyjskie brutalnie rozprawiają się z unitami zabierając im świątynie i wcielając wiernych do Cerkwi prawosławnej. Wtedy też ulega likwidacji unicki dekanat horodelski. Cerkiew zbudowana przez Wieniawskich przetrwała do 1928 r., do czasu gdy została podpalona.

Na jej miejscu katolicy obydwu obrządków 1932 r. wybudowali nową, która jest obecnie kościołem pomocniczym parafii rzymskokatolickiej w Horodle. Zachował się w niej piękny rokokowy ikonostas i “Carskie wrota” z XVIII w.

W 1945 roku wysiedlono z Horodła Ukraińców wyznawców Kościoła prawosławnego i greckokatolickiego, ich miejsce zajęli wysiedleńcy zza Bugu, którzy stanowili 60% nowych parafian. Był czas gdy Horodło posiadało dwa kościoły łacińskie, trzy cerkwie i bożnicę. Obok świątyni znajduje się pomnik nagrobny wzniesiony w 1844 r., odnowiony w r. 1999, kamienny, w kształcie obelisku i kamienny nagrobek.