Початкова сторінка

Прадідівська слава

Українські пам’ятки

Пімсти смерть великих лицарів

Богдан Хмельницький

?

Музей народного будівництва

Skansen w Kolbuszowej

Uroczyste otwarcie Muzeum Kultury Ludowej nastąpiło 4 maja 1978 roku, podczas zorganizowanej wówczas w Kolbuszowej Ogólnopolskiej Konferencji Parków Etnograficznych. Od tamtego momentu Muzeum funkcjonuje do dziś jako placówka eksponująca i udostępniająca zabytki budownictwa i kultury Lasowiaków i Rzeszowiaków.

Lasowiacy

Społeczność zamieszkująca Puszczę Sandomierską. Lud ten wykształcił odrębne zwyczaje oraz swoistą kulturę materialną i duchową. Początkowo nieliczni mieszkańcy puszczy byli niemal odcięci od świata i utrzymywali się prawie wyłącznie z bogactw naturalnych lasów i miejscowych wód. Oprócz łowiectwa i myślistwa zajmowali się głównie bartnictwem (hodowlą pszczół na żywych drzewach zwanych barciami). Trudnili się również wytapianiem rudy darniowej oraz wytapianiem smoły i mazi, wypalaniem węgla drzewnego). Z czasem rabunkowa gospodarka leśna wydatnie zmniejszyła zasoby puszczy, powiększając jednocześnie tereny zdatne do osadnictwa rolniczego. Choć rolnictwo stało się z czasem podstawą gospodarki Lasowiaków, w dalszym ciągu wykorzystywali oni bogacwa leśne. Stąd rozwój przemysłów drzewnych i rzemiosł opartych na tym surowcu: maziarstwa, smolarstwa, węglarstwa drzewnego, ciesielstwa, bednarstwa, kołodziejstwa, meblarstwa i zabawkarstwa. Bogate złoża rudy darniowej wpłynęły na rozwój hutnictwa żelaza. W wielu miejscach powstawały też huty szkła. Ponadto należy także wspomnieć o istnieniu wikliniarstwa, tkactwa oraz garncarstwa, z do dziś funkcjonującymi, słynnymi ośrodkami garncarskimi w Łążku Garncarskim i Medyni Głogowskiej – Pogwizdowie – Zalesiu.

Rzeszowiacy

Rzeszowiacy to niewielka grupa o lokalnym charakterze, jej siedziby zostały rozlokowane wzdłuż szerokiego pasa żyznych ziem położonych wzdłuż osi Rzeszów-Łańcut-Przeworsk, a ściślej określone dopiero po II wojnie światowej. Pomimo swego niewielkiego zasięgu terytorialnego i w miarę zbliżonych warunków naturalnych, sytuacji społeczno – gospodarczej i przeszłości, grupa nie stanowi kulturowego monolitu. Jeszcze na początku naszego stulecia elementami różnicującymi grupę wewnętrznie były: tradycyjny strój ludowy, uprawiane rzemiosła czy gwara. Z całą pewnością natomiast, elementami przemawiającymi za jednolitością tej grupy były cechy osobowe jej członków – zaradność życiowa, gospodarność, co znalazło swoje odzwierciedlenie w monumentalnym budownictwie, olbrzymich niekiedy zagrodach, wyposażeniu i urządzeniu wnętrza, bogato zdobionych, zbytkownych nieraz strojach. Rzeszowiacy byli społecznością otwartą na wszelkie nowości, stąd szybki zanik tradycyjnej ludowej kultury materialnej.

Джерело: [2006 р.]